22 HAZİRAN
Taahhüdün Ölçüsü
Ben Mesih’in dostuyum.
Tanrı’nın İbrahim’le yaptığı antlaşmanın kaydı Yaratılış 15. bölümdedir. Her ikisi de tam bir taahhütle antlaşmaya bağlıydılar. Bir zaman geldi, Tanrı İbrahim’i taahhüdünü yerine getirmeye ve oğlu İshak’ı kurban olarak sunmaya çağırdı. İki bin yıl sonra ise antlaşmanın diğer tarafı öne çıktı: Tanrı biricik Oğlu İsa Mesih’i verdi.
Tanrı’ya yaptığınız taahhüdün, genellikle Tanrı’nın size yaptığı taahhüdün ölçüsünü belirlediğini unutmayın. Tanrı’ya tam olarak adanmak, Tanrı’nın size tam olarak adanmasına davetiye çıkarır. Antlaşma ilişkisinin özü tam olarak budur. Bununla birlikte, İbrahim’in Tanrı’yla yaptığı antlaşmanın, onun Tanrı’yla ilişkisinde başka pratik etkileri de oldu. Yakup mektubunda, İbrahim’in İshak’ı kurban olarak sunmasından ve bunu yapmaya istekli olmasının sonuçlarından bahseder.
“Atamız İbrahim, oğlu İshak'ı sunağın üzerinde Tanrı'ya adama eylemiyle aklanmadı mı? Görüyorsun, onun imanı eylemleriyle birlikte etkindi; imanı eylemleriyle tamamlandı. Böylelikle, ‘İbrahim Tanrı'ya iman etti, böylece aklanmış sayıldı’ diyen Kutsal Yazı yerine gelmiş oldu. İbrahim'e de Tanrı'nın dostu dendi.”(Yakup 2:21-23)
Bu antlaşma taahhüdüyle ve bundan kaynaklanan İshak’ı kurban sunusu olarak verme eylemiyle, İbrahim Tanrı’nın dostu olarak kabul edildi. Bu çok önemli ve şerefli bir unvandır. Ders şudur: Antlaşma gerçek dostluk için bir kapıdır. İki şahıs birbiriyle antlaşma yaptığında ve o antlaşmanın koşullarını yerine getirerek yaşadıklarında, gerçek dostluk etkin olur.
Beni kurtardığın için teşekkür ederim İsa. Tanrı’ya olan taahhüdümün tam olduğunu, ve O’nun bana olan taahhüdünün de tam olduğunu ve antlaşmamızın gerçek dostluğa açılan kapı olduğunu ilan ediyorum. Mesih’in dostu olduğumu ilan ediyorum. Amin.