26 TEMMUZ
Tanrı’nın İnisiyatifi
Ben kutsalım.
Kutsama sürecinde, her kurtarma sürecinde olduğu gibi, inisiyatif insanda değil Tanrı’dadır. Süreç, Tanrı’nın bizim için sonsuzlukta aldığı kararla başlar. Ondan sonra zaman içinde birbirini izleyen olaylar dizisi olarak şöyle gelişir: (1) Kutsal Ruh bizi etkilemeye başlar; (2) Bizi, takip ettiğimiz yıkıma götüren yoldan kenara çeker (bknz. Matta 7:13); (3) Bizi, bizzat İsa olan gerçekle yüzleştirir (bknz. Yuhanna 14:6); (4) Bize bu gerçeğe inanacak imanı verir ve (5) Gerçeğe inanarak kurtuluş yoluna gireriz.
Efesliler 2:8’de, Pavlus imanla kurtulduğumuzu yazdı. Sonra da bu imanın bizden kaynaklanmadığını, aksine Kutsal Ruh’tan gelen bir armağan olduğunu hatırlattı. Bu bağlamda, kutsamayı “Tanrı’ya ayrılmak” olarak tanımlayabiliriz. Birçok durumda, kutsama süreci biz Tanrı’yı şahsen tanımadan çok önce başlar. Hem Pavlus, hem de peygamber Yeremya annelerinin rahminde kutsandılar (bknz. Galatyalılar 1:15; Yeremya 1.5). Tanrı, biz henüz hiçbir şeyin farkında değilken, bizi Kendisi için ayırmaya başlar.
“İsa Mesih'in sözünü dinlemeniz ve O'nun kanının üzerinize serpilmesi için, Baba Tanrı'nın öngörüsü uyarınca Ruh tarafından kutsal kılınarak seçildiniz.”(Petrus 1:2)
Tanrı’nın sonsuzlukta yaptığı bu seçim Kendi öngörüsüne dayanır; asla keyfi veya rasgele değildir. Kutsal Ruh bizi Mesih’in iddialarıyla yüzleşebileceğimiz bir yere çeker, sonra da bu müjdeye itaat edebilmemiz için bize lütfunu verir. İtaat ettiğimizde, İsa’nın kanı üzerimize serpilir. 1. Petrus’taki bu metinde de gördüğümüz üzere, kutsama sürecinin inisiyatifi Tanrı’dadır, insanda değil. Ve bu süreçte eyleme geçen ilk şahıs Kutsal Ruh’tur.
Beni çağırdığın için teşekkür ederim Rab. Bu çağrının Tanrı’nın inisiyatifiyle O’nun kararıyla sonsuzlukta alındığını ve gelişigüzel bir karar olmadığını ilan ediyorum. Ben kutsalım. Amin.