5 AĞUSTOS
Babamız’la İlişkimiz
Tanrı’nın çocuğu olarak evlat edinildim.
Yuhanna 17’nin son iki ayetinde, işkence görüp çarmıhta ölmeden önce İsa’nın Kendi öğrencilerine yaptığı son konuşmayı görürüz. Bu iki ayetin, müjdenin tüm amacının zirvesi olduğuna inanırım. İsa’nın duasının bir bölümü şöyleydi:
“Adil Baba, dünya seni tanımıyor, ama ben seni tanıyorum. Bunlar da beni senin gönderdiğini biliyorlar. Bana beslediğin sevgi onlarda olsun, ben de onlarda olayım diye senin adını onlara bildirdim ve bildirmeye devam edeceğim.”(Yuhanna 17:25-26)
İsa’nın bildirmek için geldiği ad, Baba’ydı. Eski Antlaşma’da, Baba sözcüğünün Tanrı için bir unvan olarak kullanıldığına çok az rastlarız. Baba’yı tam anlamıyla vahyedebilecek tek kişi Oğul’du. İsa şöyle dedi:
“Bana beslediğin sevgi onlarda olsun, ben de onlarda olayım diye senin adını onlara bildirdim ve bildirmeye devam edeceğim.”(26. ayet)
Müjdenin nihai amacı Tanrı’yla aramızdaki bu sevgi ilişkisidir. Böylece, Tanrı bizi İsa’yı sevdiği gibi sever ve biz de Tanrı’yı, tıpkı İsa’nın O’nu sevdiği gibi severiz. Amaç budur: bizi Tanrı’nın ailesine sokmak, bizi Baba Tanrı’yla, İsa’nın O’nunla sahip olduğu ilişkiye sokmak. Bu, Tanrı’yı, İsa’nın O’nu sevdiği gibi sevmemizi mümkün kılar. Daha fazlasını isteyemezsiniz. Hayal bile edemezsiniz. Bunun neyi gerektirdiğini kavramak insan aklımızı aşar. Ama hedef budur, nihai amaç budur. Gerisi ayrıntıdır.
Beni sevginle seçtiğin için teşekkür ederim Rab. Nihai hedefimin ve amacının Tanrı’yla Babam olarak bir sevgi ilişkisine girmek olduğunu ilan ediyorum. Çünkü Tanrı’nın çocuğu olarak evlat edinildim. Amin.