14 MAYIS
Utançtan Kurtulmak
İsa O’nun yüceliğini paylaşalım diye bizim utancımızı üstlendi.
Utanç, acımasız ve çirkin bir duygudur ve Hristiyanlarda da bulunur. Genellikle cinsel veya duygusal istismar sonucunda oluşur; okulda alay konusu olmak gibi. Okuduğum bir hikayede, bir okul müdürü bir öğrenciyi ayırıp tüm sınıfın önüne dikmişti. Ve ona tüm sınıfın önünde şöyle dedi: “O hariç hepiniz sınavı geçtiniz.” Bu genç adam utançtan başka ne hissedebilirdi? Çocukluk döneminde yaşanan birçok deneyim utanca neden olabilir. Çok uzun zaman önce gerçekleşen şeyler, bazen sökülüp atılması en zor olanlardır. İlk giren genellikle son çıkar.
Batı medeniyetinde belki de en yaygın utanç kaynağı cinsel istismardır. Hristiyanlar da bundan muaf değildir. Bu konudan mustarip sayısız insanla uğraştım. Yalnızca çarmıha geldiklerinde bu utançtan kurtulabildiler. Aşağıdaki peygambersel ifade, İsa’nın bizim için ne yaptığını açıklar:
“Egemen RAB kulağımı açtı, Karşı koymadım, geri çekilmedim. Bana vuranlara sırtımı açtım, Yanaklarımı uzattım sakalımı yolanlara. Aşağılamalardan, tükürükten yüzümü gizlemedim.”(Yeşaya 50:5-6)
İsa “sırtımı açtım” dedi. O kendini kurtarabilirdi; Kendisini kurtarması için on iki tümen meleği çağırabilirdi (bknz. Mat. 26:53). Ama yapmadı. Sırtını açtı. İsa'nın kırbaçlanmasıyla ilgili tasvirlerin, kendi tanıdık realitemizle çok az ilgisi vardır. Korkunç bir sahneydi, çünkü kırbacın kayışlarında küçük metal parçaları ve kemikler vardı. O kırbaç insanın bedenine indiğinde derisini soyar ve çiğ etlerini açığa çıkarırdı. İsa bizim iyiliğimiz uğruna buna katlandı. Ve utançtan ve tükürükten yüzünü gizlemedi. Çarmıhta, İsa bizim utancımızı üstlendi.
Çarmıhta gerçekleştirdiğin iş için teşekkür ederim İsa. İsa’nın çarmıhın üzerinde benim utancımı üstlendiğini ilan ediyorum. Çünkü İsa O’nun yüceliğini paylaşayım diye benim utancımı üstlendi. Amin.