5 TEMMUZ
Tanrı’yla Paydaşlık
Tanrı’yla birleştim ve O’nunla tek ruh oldum.
Ruhun, can ve bedenle ilişkisindeki işlevlerine bir göz atalım. Ruhun Tanrı farkındalığı, canın kendi farkındalığımız, bedenin dünya farkındalığı olduğunu görmüştük. Canın kendi farkındalığımız olduğunu anlamak çok önemlidir. İnsanlar kendilerine, kendi sorunlarına ve ihtiyaçlarına odaklandıklarında, etkinlikleri canın egemenlik sınırları içindedir.
Ruhun öncelikli etkinliği Tanrı’yla birleşmektir. Ruhu, insanın Tanrı’yla birleşebildiği yegane parçasıdır. 1. Korintliler 6:17’de Pavlus şöyle dedi: “Rab'le birleşen kişiyse O'nunla tek ruh olur.” Tek can değil, tek beden değil, ama tek ruh. Ruhlarımızla sahip olduğumuz muhteşem ayrıcalık, Tanrı’yla birleşmek ve O’nunla paydaş olmaktır. İnsanın ruhunun en yüce etkinliği ibadettir.
İnsanın canı şu üç unsurdan oluşur: İrade, akıl ve duygular. İradem şöyle diyen parçamdır: “İstiyorum.” Aklım ise şöyle der: “Düşünüyorum.” Duygularım ise “Hissediyorum” diyen parçamdır. Birlikte, bu üç bileşen canı oluştururlar.
Beden dünya farkındalığıdır; duyular aracılığıyla etrafındaki zaman-mekan dünyasıyla iletişime geçer. Tanrı’nın başlangıçtaki amacı, insanın ruhunun canını ve canının da bedenini yönetmesiydi. Ruh, yalnızca can aracılığıyla bedeni yönetebilir. Bunun bir istisnası vardır ve o da dillerle konuşmaktır. Dillerle konuşmak bu yüzden eşsiz bir deneyimdir. Dillerle konuştuğumuzda, ruhumuz bedenimizin fiziksel bir uzvunu, dili, canı işin içine katmadan kontrol eder. Bu nedenle, çok önemli bir deneyimdir.
Beni Kendinle birleştirdiğin için teşekkür ederim İsa. Tanrı’yla birleştiğimi ve O’nunla tek ruh olduğumu ilan ediyorum. Amin.