6 TEMMUZ
Ruhta Tapınmak
Tanrı’yla birleştim ve O’nunla tek ruh oldum.
Bedenlerimiz ve canlarımız için Rab’bin koşullarını yerine getirirken, ruhlarımız Tanrı’yla paydaşlığa girmek için özgürleşir. Bu paydaşlık, günaha düşüşle kaybedilen paydaşlıktan daha da güzeldir. 1. Korintliler 6:17’de Pavlus şöyle dedi: “Rab'le birleşen kişiyse O'nunla tek ruh olur.” İma çok açıktır. Kurtarılmış ruh, artık Tanrı’yla birleşmenin keyfini daha yakın ve samimi olarak yaşayabilir. Ancak, Tanrı’yla bu doğrudan ve samimi birleşmeyi can veya beden değil, yalnızca ruh deneyim edebilir.
Öncelikle ibadet eylemiyle ruhlarımız Tanrı’yla birleşir. Yuhanna 4:23-24’de İsa şöyle dedi: “Ama içtenlikle tapınanların Baba'ya ruhta ve gerçekte tapınacakları saat geliyor….Tanrı ruhtur, O'na tapınanlar da ruhta ve gerçekte tapınmalıdırlar.” İsa, gerçek tapınmanın ruhlarımızın gerçekleştirdiği bir eylem olduğunu netleştirdi.
Günümüzün modern kiliselerinde, ibadetin doğasıyla ilgili anlayış çok kıttır. Bunun nedeni, büyük ölçüde ruhla can arasındaki ayırımı yapamamamızdan kaynaklanır. Tapınmak eğlence değildir, eğlence tiyatroya aittir, kiliseye değil. Tapınmak övgüyle aynı şey de değildir. Tanrı’yı canlarımızla överiz ve bunu yapmak doğrudur. Övgülerle Tanrı’nın huzuruna gireriz. Ama O’nun huzuruna girdikten sonra, artık tapınarak O’nunla gerçek ruhsal birleşmenin tadını çıkartırız. Bu şekilde Tanrı'ya ibadet edebilmek kurtuluşun hedefidir, önce yeryüzünde ve sonra gökte. İnsanın gerçekleştirme yeteneği olan en yüce ve en kutsal etkinlik budur. Bununla birlikte, ibadet ancak can ve beden ruha boyun eğdiğinde ve onunla uyum içinde olduğunda mümkün olur. Böyle bir tapınma, sözcüklerle ifade edilemeyecek kadar derindir ve Tanrı’yla yoğun ve sessiz bir birlikteliğe dönüşür.
Beni kendinle birleştirdiğin için teşekkür ederim İsa. En yüce etkinliğimin Tanrı’yla birleşmek, ruhta ve gerçekte tapınmak olduğunu ilan ediyorum. Tanrı’yla birleştim ve O’nunla tek ruh oldum. Amin.