7 TEMMUZ
Ruhsal Meyve
Tanrı’yla birleştim ve O’nunla tek ruh oldum.
Tapınmak, Rab’le tek ruh olarak birleştiğimiz bir eylemdir ve bu nedenle insanın en yüce etkinliğidir. Tapınarak Rab’le birleştiğimizde, Tanrı’nın bizden vermemizi istediği ürünleri vermeye başlarız.
İbadet, Hristiyanca yaşamın bir eklentisi değildir; hizmetlere ek olarak yapılan bir şey değildir. Zirvedir. Onaydır. Bir kez daha kimseyi gücendirmeden söylemeye çalışırsam, ibadet Rab’le evliliğimizi tamamına erdiren amaçtır. O’nunla tek ruhta birleşiriz ve bu evlilik ilişkisine girdiğimizde, bunun amacı daima üretmek, doğurmak içindir. Bu doğum, hayatımız ruhsal meyveler verdiğinde gerçekleşir.
Birleştiğiniz kocanızın kimliğini bilmelisiniz. Galatyalılar 5:19-21’de Pavlus şöyle yazdı: “Benliğin işleri bellidir. Bunlar fuhuş, pislik, sefahat, putperestlik, büyücülük, düşmanlık, çekişme, kıskançlık, öfke, bencil tutkular, ayrılıklar, bölünmeler, çekememezlik, sarhoşluk, çılgın eğlenceler ve benzeri şeylerdir.” Benliğin işleri tamamen gözler önüne serilmiştir. İnsanlara ruhsal olduğunuzu söyleyebilirsiniz, ama aslında benliğe dayalı olarak yaşıyorsanız bu hemen belli olur. Size bir soru sorayım: Çocuklarınızın Galatyalılar’daki bu metinde açıklananlar gibi davranmasını ister miydiniz? Çünkü benlik bunları doğurur. Tüm listede iyi bir şey bulamazsınız. Benlik Tanrı’nın kabul edebileceği bir şey üretemez. Yozlaşmıştır. İsa kötü ağaç iyi meyve vermez dedi (bknz. Matta 7:18). Bu imkansızdır.
Beni Kendinle birleştirdiğin için teşekkür ederim İsa. Tanrı’yla birleşmemin amacının ruhsal meyveler üretmek olduğunu ilan ediyorum. Tanrı’yla birleştiğimi ve O’nunla tek ruh olduğumu ilan ediyorum. Amin.