13 ARALIK
Şükretmenin Getirdiği Rahatlama
Minnettar olalım.
Şükretmek veya minnettarlık göstermek, Tanrı’nın bizim için yaptıklarına ve hala yapmakta olduğu şeylere verilecek en iyi karşılıktır. Bu Tanrı’ya borcumuz olan, ödememiz gereken bir şeydir. Ama minnettarlığımızı ifade etmek, kendi ruhlarımızda da başka hiçbir şeyin yapamayacağı bir şey yapar.
Şöyle ifade edeyim: Minnettarlık, makbul olan bir tapınma ve hizmet için ruhlarımızı serbest bırakır. İbraniler kitabının yazarı şu sözleri bu nedenle söyledi: “Böylece sarsılmaz bir egemenliğe kavuştuğumuz için minnettar olalım. Öyle ki, Tanrı'yı hoşnut edecek biçimde saygı ve korkuyla tapınalım” (İbraniler 12:28). Minnettarlık olmadan, hizmetlerimiz Tanrı’nın gözünde kabul görmeyecek. “Minnettarlık tutumu” hizmetlerimizi Tanrı’nın gözünde makbul kılar ve ruhlarımızı serbest bırakır. Nankör insan kendi içinde bağlanmıştır. Kendine odaklıdır. Gerçek özgürlüğü asla bilemez. Ama minnettarlık ruhlarımızı özgür kılar.
“Her durumda şükredin. Çünkü Tanrı'nın Mesih İsa'da sizin için istediği budur. Ruh'u söndürmeyin.”(1.Selanikliler 5:18-19)
Bu çok açık bir buyruktur: Şükretmediğimizde itaatsiz oluyoruz. Ayrıca Tanrı’nın isteğinin dışına çıkıyoruz. Üstelik şükretmekte başarısız olduğumuzda Ruh’u söndürüyoruz. Ruh, ancak şükür yoluyla Tanrı’ya makbul hizmet edebilmek için serbest kalır.
Öyleyse İbraniler 12’deki uyarıya dikkat edelim: “Çünkü Tanrımız yakıp yok eden bir ateştir” (İbraniler 12:29). Yazarın burada bize anlatmak istediği şudur: “Bu kutsal ve huşu uyandıran Tanrı’ya doğru tutumla yaklaşmalıyız; alçakgönüllü ve minnettar yüreklerle.”
Benim için tüm yaptıklarına teşekkür ederim Rab. Kutsal ve huşu uyandıran Tanrı’ya alçakgönüllü ve minnettar bir yürekle yaklaşırken, bu tutumun ruhumu makbul bir tapınma ve hizmet için serbest bıraktığını ilan ediyorum. Minnettar olacağım. Amin.