19 ARALIK
Çarmıhla Özdeşleşmek
Ordugahtan dışarı çıkalım.
İsa’ya adanmak, O’nun çarmıhıyla özdeşleşmeyi ve dışarı çıkıp O’nun çarmıha gerildiği yere gitmeyi gerektirir. Bu adanma iki şeyi dışlar: Kendini hoşnut etmek ve dünyayı hoşnut etmek.
“Kardeşler, hepiniz beni örnek alın. Size verdiğimiz örnek uyarınca yaşayanlara dikkatle bakın. Size defalarca söylediğim gibi, şimdi gözyaşları içinde tekrar söylüyorum: Birçok kişi Mesih'in çarmıhına düşman olarak yaşıyor. Onların sonu yıkımdır; tanrıları mideleridir. Ayıplarıyla övünür, yalnız bu dünyayı düşünürler.”(Filipililer 3:17-19)
Pavlus, Hristiyan olduklarını yalnızca ikrar eden, Mesih’in takipçisi olduklarını öne süren ama O’nun çarmıhına düşman olarak yaşayan insanlar hakkında konuşuyordu. Onlar kendilerini hoşnut ederler ve kafalarını bu dünyanın şeylerine takmışlardır. Çarmıh’ın prensibi (benliğe ve benliğin işlerine ölmek), onların hayatlarında uygulanmaya koyulmamıştır. Kilise’de dahi birçok kişi Mesih’e bağlılığını ikrar eder ama O’nun çarmıhını reddederler. Sonları yıkımdır.
İsa’nın çarmıhıyla özdeşleşerek, dünyayı hoşnut etmeyi de devre dışı bırakırız. Yakup, ikrarda bulunmuş olan imanlılara sert sözlerle seslendi: “Ey vefasızlar [zinacılar], dünyayla dostluğun Tanrı'ya düşmanlık olduğunu bilmiyor musunuz? Dünyayla dost olmak isteyen, kendini Tanrı'ya düşman eder” (Yakup 4:4). Birçok çeviride gördüğümüz üzere, Yakup bu insanları “zinacılar” diye adlandırdı. Kilise, Mesih’in gelini olarak ruhsal bir adanmışlık içinde olmalıdır. Gelin dürüst, tamamen İsa’ya bağlı ve adanmış olmalıdır. İsa’ya olan bu bağlılığa, bu dünyaya olan sevgi bulaşmışsa, o zaman ruhsal zinacılar oluruz. Damada, İsa Mesih’e sadakat göstermemiş oluruz. Bu dünyanın dostu olmak, ruhsal olarak zina yapmaktır.
Beni bu dünyayı arkada bırakmaya çağırdığın için teşekkür ederim Rab. Çarmıhın benliğe ve benliğin işlerine ölmek anlamına gelen prensibini kendime uyguladığımı ilan ediyorum. Ordugahtan dışarı çıkacağım. Amin.