21 ARALIK
O’nun Kovulması: Bizim Kabul Edilmemiz
Ordugahtan dışarı çıkalım.
Levililer’in on altıncı bölümü, Bağışlanma Günü hakkında konuşur, özellikle günah keçisi hakkında. O gün iki keçiyle ilgiliydi. Biri günah sunusuydu ve öldürülürdü. Azazel veya “günah keçisi” (Levililer 16:8) olarak adlandırılan diğer keçi, çöle bırakılırdı. Çaresizce susuzluktan ölmesi için ıssız çöle salınırdı. O keçi asla geri dönmezdi.
İsa, Bağışlanma Günü’ndeki günah keçisinin insan tasviriydi. Görkemli Tanrı’nın huzurundan kovuldu. Aslında İsa her iki keçiyle de simgelenir. O, günah sunusu olarak çarmıhta öldü. Ama günah keçisi olarak, bizim reddedilmişliğimizi yüklenerek, Tanrı’nın huzurundan kovuldu. Kovulmanın zıttı kabul edilmektir. Bu, Efesliler 1:6’da ifadesini bulur: “Sevgili Oğlu'nda bize bağışladığı yüce lütfu…”
Kabul edildiğimizi hepimiz anlamalıyız. Modern batı toplumundaki en yaygın sorunlardan biri reddedilmişlik duygusudur. Her hangi bir kilise cemaatinde, reddedilme duygularıyla savaşan birçok insan olduğunu garanti ederim. Birçok vakada bunun nedeni o insanların ebeveynleridir. Büyürken ebeveynlerinin onları gerçekten istediğine bir türlü inanamamış ve dolayısıyla kabul edilmiş hissetmeyi asla öğrenmemiş olabilirler. Hayatlarını reddedilmiş hissederek, mutsuz ve diğer insanlarla uyumsuz bir şekilde geçirirler ve deneyim etmedikleri sevgiyi göstermeyi başaramazlar.
Deneyimlerimden öğrendiğime göre, bu insanlara yardım etmenin önemli anahtarlarından biri, Tanrı tarafından kabul edildiklerinin güvencesini onlara vermektir. İsa’nın bizzat reddedilme acısını tattığını bilmek teselli edicidir. Çünkü hiç kimse çarmıhta günahlarımız için canını veren İsa kadar büyük bir reddedilmeyi yaşamamıştır.
Beni bu dünyayı arkada bırakmaya çağırdığın için teşekkür ederim Rab. İsa Görkemli Tanrı’nın huzurundan kovulduğu için Tanrı’nın beni “sevgili Oğlu’nda kabul ettiğini” ilan ediyorum. Ordugahtan dışarı çıkacağım. Amin.