12 MART
Diriliş Yaşamı
Kuzu’nun kanıyla ve ettiğim tanıklık bildirisiyle Şeytan’ı yeniyorum. Ölümü göze alacak kadar vazgeçiyorum can sevgisinden.
Levililer 17:11 şöyle der: “Çünkü canlılara yaşam veren kandır.” İsa kanını döktüğünde, Kendi Yaşamı’nı döktü. Bundan anladığım kadarıyla, Tanrı’nın yaşamı evrene salındı. Ve bunun anlamını tüm doluluğuyla hiçbir zihin kavrayamaz.
İsa onlara şöyle dedi: ‘Size doğrusunu söyleyeyim, İnsanoğlu'nun bedenini yiyip kanını içmedikçe, sizde yaşam olmaz. Bedenimi yiyenin, kanımı içenin sonsuz yaşamı vardır ve ben onu son günde dirilteceğim.’(Yuhanna 6:53-54)
Kurtuluşumuzun dirilişe kadar tamamlanmadığını aklınızda tutun. Filipililer 3:12’de Pavlus şöyle dedi: “Bunlara şimdiden kavuştuğumu ya da yetkinliğe eriştiğimi söylemiyorum. Ama Mesih İsa'nın beni kazanmakla benim için öngördüğü ödülü kazanmak için koşuyorum.” Bahsettiği şey “ölümden dirilişe erişmek” ti (11. ayet).
Bazı insanlar bedenlerinin pek de önemli olmadığı izlenimini taşır. Ama Tanrı bedenlerimizin çok önemli olduğunu söyler; onlar Kutsal Ruh’un tapınaklarıdır. Onlar “müthiş ve harika yaratılmışlardır” (Mezmur 139:14). Ve Tanrı bedenlerimizi çürümeye terk etmeyecektir. Onları İsa’nınki gibi görkemle diriltecektir. Kurtuluş tamamen İsa’nın kurban oluşunun sonucunda gerçekleşir ve dirilişle tamamlanır.
Kuzu’nun kanı için teşekkür ederim Rab. Pavlus gibi, “Ölümünde O'nunla özdeşleşerek O'nu tanımak, dirilişinin gücünü ve acılarına ortak olmanın ne demek olduğunu bilmek ve böylece ne yapıp yapıp ölümden dirilişe erişmek istiyorum.” Kuzu’nun kanıyla ve ettiğim tanıklık bildirisiyle Şeytan’ı yendiğimi, ölümü göze alacak kadar can sevgisinden vazgeçtiğimi ilan ediyorum. Amin.