14 MART
İsa’nın Kanı
Kuzu’nun kanıyla ve ettiğim tanıklık bildirisiyle Şeytan’ı yeniyorum. Ölümü göze alacak kadar vazgeçiyorum can sevgisinden.
Yuhanna 6. bölümde, İsa 6 kez “Onu son gün dirilteceğim” der (39, 40, 44 ve 54. ayetler). Diriliş kurtuluşun bir parçasıdır.
Bedenimi yiyenin, kanımı içenin sonsuz yaşamı vardır ve ben onu son günde dirilteceğim. Çünkü bedenim gerçek yiyecek, kanım gerçek içecektir. Bedenimi yiyip kanımı içen bende yaşar, ben de onda.(Yuhanna 6:54-56)
Yemek, içmek ve yaşamak sözcükleri, sürekli devam eden fiil çekiminde kullanılmıştır. “Bedenimi sürekli yiyen ve kanımdan sürekli içen, sürekli olarak bende kalır ve ben de onda kalırım.”
Son sözü söyleyecek yetkili ben değilim ama İsa’nın burada Rab’bin Sofrası veya Komünyon sırrı hakkında konuştuğuna inanıyorum.
Hayatımın bir döneminde bir Arap kentinde Arap Hristiyanlarla birlikte yaşadım. Pazar günleri Rab’bin Sofrası ayininde “İsa’nın kanını içelim” derlerdi. Bu Arap Hristiyanların doğru resme sahip olduklarına inanıyorum. İsa’nın kanını içmek Komünyon’dur.
İçimizde bir şey şöyle der: “Kan içme düşüncesini sevmiyorum.” Bu ifadenin bende oturmasının yıllar aldığını hatırlıyorum. Ama sonsuz hayata sahip olmak için, İsa’nın kanını içmeli ve O’nun bedeniyle beslenmeliyiz.
Kuzu’nun kanı için teşekkür ederim Rab. O’nun kanını içerek ve bedenini yiyerek O’nun sonsuz hayatına katılıyorum ve Kuzu’nun kanıyla ve ettiğim tanıklık bildirisiyle Şeytan’ı yendiğimi, ölümü göze alacak kadar can sevgisinden vazgeçtiğimi ilan ediyorum. Amin.