15 MART
Komünyon’un Önemi
Kuzu’nun kanıyla ve ettiğim tanıklık bildirisiyle Şeytan’ı yeniyorum. Ölümü göze alacak kadar vazgeçiyorum can sevgisinden.
Yaşamın kanda olduğunu belirtmiştik (Levililer 17:11). Yaşamı istiyorsak kana özel önem vermeliyiz. Bunu Komünyon alarak ve tanıklık bildirimizle yaparız.
Benim için Komünyon alma konusu olağanüstü önemli hale gelmiştir. Pavlus 1. Korintliler 11:25’te İsa’dan alıntı yaparak şöyle dedi: “Bu kâse kanımla gerçekleşen yeni antlaşmadır. Her içtiğinizde beni anmak için böyle yapın.” Bazı kiliseler bunu şöyle yorumlar: “Nadiren yaptığınız gibi.” Komünyon verilen ayinler, katıldığım en güzel kilise hizmetleri arasında yer alır; çok güzeldirler çünkü yukarıdaki ayette vurgulanan gerçeğe bağlıdırlar.
Hayatımızın bir noktasında Ruth ve ben, gereken sıklıkta Komünyon almadığımız sonucuna vardık. Rab’le geçirdiğimiz her zaman Komünyon almamız gerektiğine karar verdim. Her Hristiyan böyle yapmalı demiyorum, ama bunu yaptığımız için minnettarım. Bunu ihmal etseydik, hayatımızdan bir şeyin eksileceğini hissediyorduk.
Her gün Komünyon alırken şöyle derdik: “Rab, bu ekmeği Senin bedenin, bu şarabı Senin kanın olarak alıyoruz.” Bunu basit ve açık şekilde şöyle söylerdim: “Rab, bunu Seni hatırlamak için yapıyoruz; tekrar gelişine dek Senin ölümünü ilan ediyoruz.” Komünyon’da geçmişimiz yoktur, sadece çarmıh vardır, gelecek yoktur sadece O’nun tekrar gelişi vardır. Bunu İsa gelene kadar çarmıhı hatırlamak için yaparız. Bunu yapmak, kandaki yaşamdan gerçekten faydalanıp faydalanmadığımızı bize düşündürtsün.
Kuzu’nun kanı için teşekkür ederim Rab. Komünyon aracılığıyla kandaki yaşamdan kendime fayda sağlıyorum ve Kuzu’nun kanıyla ve ettiğim tanıklık bildirisiyle Şeytan’ı yendiğimi, ölümü göze alacak kadar can sevgisinden vazgeçtiğimi ilan ediyorum. Amin.